Dobór stanowiska

Do uprawy buraka cukrowego nadają się gleby określone wg kategorii agronomicznej jako ciężkie i średnie, o  minimum średniej zawartości próchnicy, wykazujące dobry stan kultury. Zasobność takich gleb w składniki pokarmowe powinna być conajmniej średnia, a pH powinno mieścić się w przedziale 6,0 – 7,5. Gleba powinna się charakteryzować wyrównaną powierzchnią i uregulowanymi stosunkami wodno – powietrznymi. Buraki powinny być uprawiane na tym samym stanowisku nie częściej niż co 4 lata. Najlepszym przedplonem dla buraka są rośliny strączkowe (groch, bobik), zboża (pszenica, pszenżyto), a także międzyplon ścierniskowy. Buraków nie należy natomiast uprawiać po sobie, po rzepaku, lucernie, koniczynie z trawami.

Duże wymagania buraka cukrowego w stosunku do gleby i stanowiska wynikają przede wszystkim z małej masy i ilości nasion wysiewanych na jednostkę powierzchni a zatem dużej wrażliwości siewek na niekorzystne czynniki środowiska glebowego. Wytworzenie wyjątkowowo dużej masy z jednostki powierzchni  sprawia iż burak wykazuje zatem duże zapotrzebowanie na wodę i składniki pokarmowe. Wobec takich wymagań buraka, żaden z czynników wywierający wpływ na agronomiczne właściwości gleby i jej produkcyjność nie może być obojętny i musi być brany pod uwagę przez rolnika.