Burak jako wzorcowa uprawa w płodozmianie
Uprawa buraków cukrowych niesie ze sobą wymierne korzyści w kontekście odpowiedniego przygotowania stanowiska dla roślin następczych. Stanowisko po burakach jest zasobne w składniki odżywcze, szczególnie azot, potas, sód, wapń i magnez.
Wartość nawozowa liści buraczanych zależy przede wszystkim od wytworzonej biomasy jaką pozostawimy na polu po zbiorze korzeni. W przybliżeniu masa liści buraków równa jest około 40-60% ogólnej masy korzeni. Z doświadczeń wynika, iż 40 ton przyoranych liści buraka cukrowego dostarcza do gleby ok. 120 kg N, ok. 20 kg P2O5 oraz ok. 180 K2O.
Liście buraka cukrowego dostarczając do gleby bardzo dużo materii organicznej znacząco wpływając na procesy próchnicotwórcze. Burak cukrowy znacząco poprawia warunki glebowe dla roślin następczych. Palowy korzeń buraka, który sięga głęboko w głąb profilu glebowego, rozluźnia glebę i ułatwia dostęp powietrza oraz wody do niższych partii gleby, poprawiając warunki fitosanitarne panujące w glebie.
Przez wpływ na glebę i warunki, które kształtuje burak cukrowy, uznawany jest on za roślinę, która tworzy wręcz wzorcowe stanowisko dla upraw zbóż.
Poprzedni wpis